Historia kościoła
Rys historyczny Kościoła pw. NMP Wniebowziętej w
Obornikach Wlkp.


 

Kościół p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny 

Oborniki Wielkopolskie – miasto królewskie, były jedne z głównych ośrodków kościelnych diecezji poznańskiej. Początki parafii sięgają XI-XII wieku. Źródła historyczne wspominają Oborniki po raz pierwszy w 1292 roku, w związku z osiedleniem się franciszkanów. Kościół parafialny wspomniany jest w 1298 roku przy podziale diecezji w 4 archidiakonaty. Pierwszy kościół noszący tytuł Jana Chrzciciela był drewniany. Historyczne zapisy informują, że w XV-XVI w. wzniesiono kościół gotycki z cegły, p.w. Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej.

Początkowo świątynia byłą jednonawowa, później, może już pod koniec XVI w. dobudowano od strony północnej nawę boczną, połączoną z nawą główną jednym dachem, a od wewnątrz okrągłołukowymi arkadami filarowymi. Budynek kościelny przeszedł w swej historii kilkakrotne zniszczenia i pożary – między innymi w 1655, 1757 oraz 1814 roku. Następstwem tych zniszczeń jest niska, kwadratowa wieża, kryta dachem namiotowym i krycie wnętrza stropem w miejsce dawnego sklepienia (od roku 1815). W drugiej połowie XVIII wieku dobudowano od strony południowej kaplicę Matki Boskiej Różańcowej, komunikującą się z nawą główną, arkadą ostro łukawą, a w 1926 roku dobudowano zakrystię i kruchtę boczną. Początkowo zakrystia znajdowała się w dzisiejszej kaplicy Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Portale z cegły profilowanej, częściowo wymienionej, gotyckie ostrołukowe z XV/XVI wieku. W kruchcie, pod wieżą, krata kuta, żelazna z XVIII wieku.

Ołtarz główny murowany, późnobarokowy z drugiej połowy XVIII wieku z obrazem przedstawiającym Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny z XVIII/XIX wieku, przemalowanym w 1926 roku. W latach 2004-2005, ołtarz wraz z obrazami został gruntownie odrestaurowany i przeprowadzono konserwację. Po obu stronach ołtarza głównego ustawione są figury aniołów podtrzymujące kandelabry. Przy wejściu do kaplicy Matki Boskiej Różańcowej, umieszczona jest figura św. Antoniego Padewskiego (XVII w). Natomiast w samej kaplicy w ołtarzu znajduje się obraz – płaskorzeźba Matki Boskiej Różańcowej w wieńcu piętnastu malowanych scen z tajemnicami różańca św. (II poł. XVII w) – konserwacja i odrestaurowanie w 2005 roku. Kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa – konserwacja i odrestaurowanie również w 2005 roku – służy jako kaplica dla matek z dziećmi.

Na wieży od 1986 roku znajdują się 3 dzwony: „Wniebowzięta” – 750 kg, „Jan Paweł II – Papież Polak” – 520 kg, „Św. Kazimierz” – 360 kg.

Na terenie przykościelnym od strony północnej znajduje się figura Najświętszego Serca Pana Jezusa – 1950 rok; od strony południowo zachodniej – grota Matki Bożej z Lourdes, przebudowana w 1950 roku. Wieżyczka kaplicy pokryta blachą cynkową – 1994 rok.

Nowa elewacja zewnętrzna kościoła wykonana była w 2001 roku. W latach 2006 – 2007 przeprowadzono gruntowną konserwację i odrestaurowano całe wnętrze świątyni.

Kalendarz liturgiczny
 
Kartka z kalendarza:
 
Polecamy:
 
 
Dzisiaj stronę odwiedziło już 1 odwiedzający (1 wejścia) tutaj!
Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja